Rozdział XXV - The End :)

               



             Następnego dnia , Dagmara przeczuwała że coś się stanie , tylko nie wiedziała co ...   Od samego rana chodziła poddenerwowana , nawet zbiła szklankę. 
-Co się dzieje ?-zaciekawił się Marco.
-Nie nic , jakoś się źle dzisiaj czuje ...
-To może idź się połóż ..-zaproponował Reus.
-Okej ...-poszła do swojego pokoju i zaległa na łóżku . Szybko zasnęła . 
Spała z 3 godziny. Obudziły ją rozpaczliwe krzyki Marco.
-Marco , co się stało ?-zapytała zaspana Dagmara .
-David  , jest w szpitalu ma białaczkę ! -powiedział bezradny .
-Jak ??! Jak to możliwe ?! 
-Nie wiem ! jakieś powikłania .... mama dzwoniła .-ukrył twarz w dłoniach .
          Sami nie wiedzieli co mają robić . Postanowili jechać do Niemiec , aby zobaczyć co się dzieje i jakie są objawy . Wieczorem byli już w Niemczech .Od razu pojechali do szpitala , o dziwo Wojtek pojechał z nimi.
Na korytarzu Marco zobaczył swoją mamę , która chodziła z kąta w kąt.
-Mam...-Marco nie skończył , bo lekarz mu przerwał .
-Niestety ... dziecka nie udało się uratować. Akcja serca została przerwana .
-NIEEE !!!!-krzyknęłą matka Reusa .-Tylko nie to ...
 Dagmara zaczęła płakać ... nie mogła opanować łez. Marco podbiegł do matki i ją przytulił.
Najbardziej ubolewała na tym rodzicielka Marco , bo ona najbardziej przywiązała się do Davidka. 
Wszyscy pojechali do domu Marco ... tam rozmawiali . Nawet już nie byli tacy smutni . Jedynie mama Marco , siedziała cicho w sypialni syna . 
Marco postanowił ,że zamieszka z nimi na pewien czas .
Problem był z Wojtkiem , który przyleciał z nimi do Niemiec bawet się nie zastanawiając. 
-Robciu ...-zaczął Szczęsny.-Pobędę sobie u ciebie pare dni i wracam do Londynu.
-Dobra , Wojtuś.-uśmiechnął się Lewandowski.
-Ty wracasz do Londynu ?!-zapytał Reus ze smutnym wyrazem twarzy.
-No przecież ja gram w Arsenalu , lamo .-poczochrał włosy Marco.
-Smutno ...
-Wiem ...
-No i popatrz nawet oni się zaprzyjaźnili .-oznajmił Kuba.-Kto by pomyślał...
-A no ..-westchnął Łukasz.

                                      Parę dni po pogrzebie Davida. 
           Wojtek wrócił do domu dzień wcześniej . Marco nardzo nad tym ubolewał . Z Dagmarą mu się świetnie układało , byli szczęśliwą parą. Jednak doszedł do wniosku ,że nie może być z kobietą , na którą nie zasługuje . Wiedział że ją skrzywdzi.
Wracał do domu , gdzie miał wyznać Dadze , co do niej czuje.
Dagmara wracała do domu z Łukaszem , który miał ją odprowadzić pod dom.
-Pamiętasz jak mi powiedziałeś , że kochasz inną kobietę ?-wypaliła pod domem.
-Tak .-uśmiechnął się do niej.
-Kto to ?
-Serio jesteś taka ślepa ?
-O co chodzi ?
-Ciebie kocham , ale wiem że ty kochasz Marco ...więc nie będę się wtrącał .
-Łukasz ja...
-Nic nie mów ...-uśmiechnął się do niej .-Po prostu obiecaj mi że nigdy o mnie nie zapomnisz.
-Obiecuje ! jesteś dla mnie jak starszy brat .-złapała go za rękę.
-Tylko boli mnie fakt ,że nigdy nie będziemy razem ...
-Cześć.-odwróciła się i weszła do domu .
Kwadrans później do domu wrócił Marco ...
-Marco muszę ci coś powiedzieć ..-zaczęła niepewnie Dagmara .
-Ja też muszę ci coś wyznać.
-Ty pierwszy .-lekko się  uśmiechnęła .
-Jak już wiesz ... zraniłem cię . A ja wiem ,że zrobie to jeszcze raz ... nie chcę ,żebyś przeze mnie cierpiała . Nie zasługuję  na ciebie ... będzie lepiej jak się rozstaniemy , ale nie chce żebyśmy żyli w nienawiści lecz przyjaźni , rozumiesz ? zawsze możesz na mnie liczyć.
-Marco ... ja wiem , ja ...muszę ci powiedzieć ,że nie pasujemy do siebie . Ty chcesz być wolny jak ptak , a ja ci to uniemożliwiam ... po za tym , kocham kogoś innego ...dzisiaj to zrozumiałam .
-Daguś , dziękuje .-przytulił ją.-Jesteśmy ziomkami ?
-Jasne Reus ! -uśmiechnęła się.-Wiesz kogo kocham ?
-Wiem ...-pogłaskał ją po głowie.-Idź do niego.
Dagmara wybiegła z domu  Reusa i pobiegła w stronę domu Łukasza. Zapukała do drzwi.
-Dagmara ?-Łukasz otworzył drzwi.
-Łukasz ja też cię kocham !-krzyknęła z uśmiechem na twarzy.
-Naprawdę ?-zdziwił się , po czym położył ręce na jej biodrach i przybliżył ją do siebie.
-Naprawdę czujesz to co ja ? -chciał się upewnić.
-Łukasz ! Tak ! Jak jesteś koło mnie moje serce zaczyna bić szybciej ... czuję się przy tobie bezpieczna.
-Dagmara ... kocham cię.-wyszeptał, po czym ją pocałował.

                                       Dwa miesiące później .
         Dagmara i Łukasz są razem szczęśliwi. Marco znalazł swoją drugą połówkę - Amandę z którą Dagmara się zaprzyjaźniła . Są jak siostry - nierozłączne . Marco ma dobry kontakt z Dagą , są przyjaciółmi.
Wojtek odwiedza ich w każdy wolny weekend. Jest szczęśliwy ,że Dagmara znalazła miłość swojego życia. 
Łukasz ma zamiar jej się oświadczyć , kocha ją nad życie i sam nie wierzy w to ,że są razem .
___________________________

                                      ~KONIEC~
Nie zamierzałam go kończyć , ale dzisiaj doszłam do wniosku , że nie mam już tu o czym pisać.
Nie wiem czy podoba wam się koniec ... ale ja nie mogłabym w nocy spać gdyby któryś z bohaterów ucierpiał :D
Czytajcie mojego nowego bloga <33
http://spragnieni-szczescia-bvb-jungs.blogspot.com/